PRONKSTUKKEN | LANTAARNOPSTEKER
Moderne tijden zijn niet te stoppen of tegen te houden. Normen en waarden, beelden en ideeën veranderen door de tijd heen. Iedere generatie heeft eigen inzichten en gedachten. Soms lijken dingen altijd en eeuwig te bestaan maar zo ineens, zo lijkt het, zijn ze weg, verdwenen. Dingen die zo lang als vanzelfsprekend werden beschouwd, bestaan dan niet meer.
De arbeidsmarkt werd vroeger bevolkt door mensen met beroepen, waarvan we nu nog amper de taken of het bestaan weten. Hierbij is dan bijvoorbeeld te denken aan beroepen als die van de lompenboer, porder, parlevinker, stadsomroeper, aanzegger, trekschuitjager, stronttonnetjesschepper, letterzetter, kolenboer, ijsdrager of mijnwerker. Deze beroepen bestaan amper of niet meer.
De lantaarnopsteker
Nog zo’n beroep is dat van lantaarnopsteker. De straatlantaarns werden in vroeger dagen, voordat de elektriciteit gangbaar was, elke avond bij het invallen van de duisternis handmatig aangestoken door een lantaarnopsteker.
Voor de stad Kampen was de laatste die deze werkzaamheden deed Lubbertus Rietberg, geboren te Kampen op 1 april 1872. Hij was de tijdelijke lantaarnopsteker aan de gasfabriek van de gemeente Kampen, vanaf 1 maart 1908 tot en met 30 juni 1922. Het is maar, wat je ‘tijdelijk’ noemt…. Verder vervulde hij die functie in vaste dienst vanaf 1 juli 1922 tot en met 31 december 1937.
Eervol ontslag
Hij werd op 1 januari 1938 eervol uit de dienst ontslagen omdat hij met pensioen ging. Een opvolger werd niet aangewezen.
Welke beroepen die nu nog heel gewoon zijn, zullen over een paar jaar niet meer bestaan? Misschien vooral beroepen die goed overgenomen kunnen worden door automatisering, digitalisering en robots. De tijd zal het leren…
